بسم الله الرحمن الرحیم

همه می دانیم که ما دو نوع روزی داریم  : 1- روزی مادی     2- روزی معنوی

روزی مادی به کجای شما می رسد ؟ به ماده و جسم و اعضای بدن  

 شما وقتی سرسفره می نشینید و غذا میل می کنید با کدام عضو بدنتان خدا را شکر می گویید ؟ بله با زبان

پس روزی مادی را باید با زبان مادی شکر کرد . حال وقتی خدا به تو روزی معنوی می دهد ؛ آن را چگونه باید شکر کرد ؟!

مثلا به تو علم می دهد و تو یاد می گیری چگونه زندگی کنی تا به سعادت برسی ! خب این نعمت علم را چگونه می خواهی سپاس بگویی ؟

جسم تو غذا خورد و گفت : "الحمد لله " اما روح تو وقتی غذا ی متناسب با خودش را می خورد ، این شکر فقط با زبان میسّر نمی شود و شکری دیگر می طلبد .

پس شکر هم بر دو بخش است : 1- شکر زبانی      2- شکر عملی

روح من وقتی علم را گرفت و به جانش رفت و رشد کرد ؛ هم به زبان باید بگوید : خدایا شکر و سپاس که برای من حقایق را باز کردی و هم باید به آنچه یاد گرفته عمل کند .

و این عمل به آنچه یاد گرفته می شود  >>>  شکر عملی 

 پس آنجا که گفته اند شکر نعمت ، نعمتت افزون کند ؛ منظور یک شکر زبانی و اعتباری نیست  ، بلکه منظور حقیقت و باطن شکر است که باید آن را بجا آوری .

 یعنی اگر شما به این چند خط که یاد گرفتی ، عمل کنی ، در ازای آن ده صفحه ی دیگر به تو یاد می دهد و اگر به ده صفحه عمل کردی ؛ صد صفحه یادت می دهد

و تو در این یاد گیری و عمل تا آنجا پیش می روی که دیگر به کتاب و معلومات دیگران احتیاجی نداری ! اینجاست که تو به علم لدنّی دست پیدا می کنی و به علمی ناب می رسی ؟؟؟

همان گونه که آیت الله بهجت (رضوان الله علیه ) هم مکرر فرموده اند : به آنچه می دانید (به معلومات ) عمل کنید تا آنچه نمی دانید و برایتان مجهول است برایتان معلوم و روشن شود .

بسم الله الرحمن الرحیم

با توجه به اینکه تو می دانی  ورزش چقدر برای سلامتی ات مفید است ، اگر هر روز از شبکه های مختلف ، برنامه های ورزشی را تماشا کنی و با دوستانت به باشگاه ورزشی بروی اما فقط

ورزش آنها را تماشا کنی ، آیا صرف این نگاه کردن ، جسم تو  از ورزش آنها اثر می گیرد و تو به سلامتی می رسی ؟  نه هرگز !   . پس تو خودت باید حرکت کنی تا با ورزش کردن ،ضربان قلبت

 وگردش خونت تندتر به جریان بیفتد تا جسمت از آن اثر گیرد و در نتیجه به سلامتی دست یابی .

انسانی که به معارف و عالم معنا علاقمند است و دوست دارد به عالم وجودش پرواز کند ، اگر فقط به خواندن معارف  و نشستن در کنار عرفا و بزرگان بسنده کند و آنها را دوست بدارد اما 

دوست نداشته باشد ، عمل آنها را انجام دهد و به آنچه از معارف می داند ، عمل نکند ، این شخص مانند کسی است که ورزش را دوست دارد اما فقط ورزش دیگران را نگاه می کند و خودش

هیچ حرکتی ندارد . حال هرقدر نگاه به ورزش وحرکت دیگران به جسم تو سلامتی میرساند ، همان قدر هم نگاه به بزرگان و دوست داشتن معارف می تواند روح تورا به عالم معنا سیر دهد وبه حیات طیبه برساند .

 پس برای سلوک و رسیدن به قرب خدا باید خودت حرکت کنی ، همچنان که بارها از آیت الله بهجت < رضوان الله علیه > سؤال شده در رابطه با چگونه رسیدن به قرب خدا و کمال وسعادت و بهشت و آرامش و..  فرمودند : با انجام واجبات و ترک محرمات . به آنچه می دانی عمل کن ، آنچه نمی دانی و برایت مجهول است ، معلوم می شود .